Είναι αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι ο καρκίνος είναι μια σύγχρονη μάστιγα και τείνει συνεχώς αυξανόμενος. Στην Ελλάδα κάθε χρόνο καταγράφονται 1500 καινούργια περιστατικά , ενώ στις Ηνωμένες Πολιτείες, σύμφωνα με το National Cancer Institute, πάνω από 49.000. Ποιοί είναι οι παράγοντες κινδύνου και ποιά τα συμπτώματα της νόσου;
Τον κώδωνα του κινδύνου για την ανησυχητική αύξηση που παρουσιάζουν τα κρούσματα καρκίνου του στόματος κρούει ο Οδοντιατρικός Σύλλογος Πειραιώς, καθώς τα τελευταία δέκα χρόνια τα περιστατικά έχουν αυξηθεί κατά 25% και κάθε χρόνο καταγράφονται περισσότερα από 300.000 νέα κρούσματα σε όλον τον κόσμο.
«Ο καρκίνος του στόματος αποτελεί σοβαρό πρόβλημα της δημόσιας υγείας, λόγω της συχνότητάς του και λόγω του χαμηλού ποσοστού επιβίωσης των ασθενών» ανέφερε σε ημερίδα που συνδιοργάνωσαν ο Οδοντιατρικός Σύλλογος Πειραιώς με το Αντικαρκινικό Νοσοκομείο «Μεταξά», με θέμα «Ογκολογικός ασθενής», ο επίκουρος καθηγητής Στοματικής και Γναθοπροσωπικής Χειρουργικής του ΕΚΠΑ Λάμπρος Γκουτζάνης. Όπως σημείωσε, «παρ' όλες τις εξελίξεις στην αντιμετώπιση της νόσου και τις βελτιωμένες μορφές θεραπείας, το ποσοστό επιβίωσης δεν έχει βελτιωθεί σημαντικά τις τελευταίες δεκαετίες». Το ποσοστό πενταετούς επιβίωσης για τους ασθενείς με καρκίνο στο στόμα ανέρχεται στο 81,9%, αλλά πέφτει δραματικά στο 46,4% για τους ασθενείς με επέκταση της νόσου στους επιχώριους λεμφαδένες και στο 21,1% γι' αυτούς που βρίσκονται σε προχωρημένο στάδιο.
Ο καρκίνος του στόματος είναι μία δύσκολα αντιμετωπίσιμη νόσος, της οποίας η έκβαση όταν διαγιγνώσκεται σε προχωρημένο στάδιο είναι συνήθως μοιραία, τόνισε ο κ. Γκουτζάνης, επισημαίνοντας πως μεγάλος αριθμός ασθενών απευθύνεται στους γιατρούς όταν η νόσος είναι πλέον σε προχωρημένο στάδιο. «Δυστυχώς, μόλις το 31% των καρκινωμάτων του στόματος διαγιγνώσκεται σε αρχικό στάδιο» πρόσθεσε.
Παράγοντες κινδύνου
Σύμφωνα με μελέτες, όσοι καταναλώνουν μεγάλες ποσότητες αλκοόλ και οι καπνιστές έχουν περισσότερες πιθανότητες εμφάνισης καρκίνου του στόματος από εκείνους που δεν πίνουν και δεν καπνίζουν. Τουλάχιστον τα τρία τέταρτα των κρουσμάτων με στοματικό καρκίνο θα μπορούσαν να είχαν αποφευχθεί αν οι ασθενείς σταματούσαν το κάπνισμα και το αλκοόλ, ενώ για την αύξηση των στοματικών καρκίνων ευθύνονται ακόμη η ηλικιακή ακτινοβολία αλλά και ο ιός HPV, γνωστός ως ο ιός των ανθρωπίνων θηλωμάτων που είναι σεξουαλικά μεταδιδόμενος.
Όπως αναφέρθηκε στην ημερίδα, το ακανθοκυτταρικό καρκίνωμα του στόματος αποτελεί το πιο συχνό κακοήθες νεόπλασμα της στοματικής κοιλότητας, σε ποσοστό περίπου 90% και συνηθέστερη θέση εντόπισης τη γλώσσα.
Συμπτώματα
Τα συμπτώματα του καρκίνου του στόματος είναι έλκος ή εξόγκωμα στο στόμα που δεν επουλώνεται (το 80% των ατόμων με καρκίνο του στόματος έχουν αυτό το σύμπτωμα), ενόχληση στο στόμα που δεν υποχωρεί, μία λευκή ή κόκκινη κηλίδα στο στόμα ή στο φάρυγγα, δυσκολία ή πόνος κατά τη μάσηση ή την κατάποση.
Στα συμπτώματα περιλαμβάνονται, ακόμη, ανώδυνο εξόγκωμα στον τράχηλο (σχετίζεται κυρίως με τον ιό των ανθρωπίνων θηλωμάτων), ασυνήθιστη αιμορραγία ή μούδιασμα στο στόμα, απώλεια δοντιών χωρίς εμφανή αιτία, δυσκολία στην κίνηση της γνάθου, απώλεια βάρους.
Κατά τη διάρκεια της ημερίδας οι ειδικοί έκρουσαν τον κώδωνα του κινδύνου υποστηρίζοντας πως στοματικές βλάβες που επιμένουν και εγείρουν ισχυρό βαθμό υποψίας για κακοήθεια, πρέπει να παραπέμπονται για περαιτέρω εκτίμηση, εργαστηριακό έλεγχο και βιοψία. Όσο για βλάβες που φαίνονται αρχικά αθώες, θα πρέπει να παρακολουθούνται για 2-3 εβδομάδες και εάν συνεχίζουν να είναι παρούσες, να παραπέμπονται για περαιτέρω έλεγχο.
Απαραίτητη η συνεργασία οδοντιάτρων και ογκολόγων
Στη θεραπεία του καρκίνου του στόματος οι παράγοντες που επηρεάζουν τη θεραπευτική αντιμετώπισή του είναι πολλοί (μέγεθος, θέση, στάδιο, μεταστάσεις), ενώ καθοριστικά κριτήρια για την επιλογή του θεραπευτικού σχήματος αποτελούν η ηλικία, η πρόγνωση και η ποιότητα ζωής των ασθενών μετά τη θεραπεία, σύμφωνα με τον καθηγητή Στοματικής και Γναθοπροσωπικής Χειρουργικής στο ΑΠΘ Λάμπρος Ζουλούμης.
Όπως υπογραμμίστηκε από τους ομιλητές, η συνεργασία οδοντιάτρου και ογκολόγου είναι ιδιαίτερα σημαντική για την υγεία των ογκολογικών ασθενών, ενώ ιδιαίτερη κρίσιμη είναι και η συμμετοχή των οδοντιάτρων στα ογκολογικά συμβούλια των νοσοκομείων. Ωστόσο, ο παθολόγος-ογκολόγος στο Νοσοκομείο «Μεταξά» Νικόλαος Ζήρας ανέφερε ότι «στα περισσότερα νοσοκομεία της χώρας, στα αντίστοιχα συμβούλια, δεν υπάρχουν οδοντίατροι» και συμπλήρωσε πως η συμβολή των οδοντιάτρων στα ογκολογικά περιστατικά είναι καθοριστική, καθώς ο ρόλος του οδοντιάτρου είναι σημαντικός πριν από την έναρξη μίας αντικαρκινικής θεραπείας, αλλά και κατά τη διάρκεια της θεραπείας. Επίσης, σημαντική είναι η παρακολούθηση των ασθενών μετά το πέρας της θεραπείας.
Σύμφωνα με τον κ. Ζήρα, το Νοσοκομείο «Μεταξά» δεν διαθέτει οδοντίατρο, αλλά ο νόμος προβλέπει τη συνεργασία οδοντιάτρου εκτός νοσοκομείου. «Έτσι, για τη σωστή αντιμετώπιση των ογκολογικών ασθενών το Νοσοκομείο "Μεταξά" θα συνεργαστεί με τον Οδοντιατρικό Σύλλογο Πειραιώς» υποστήριξε.
Πηγή: newsbeast.gr
Η υπερδραστήρια κύστη αφορά στην επείγουσα ανάγκη για ούρηση, συνήθως με αυξημένη ημερήσια συχνότητα ούρησης και νυκτουρία. Πρόκειται για ένα σοβαρό πρόβλημα δημόσιας υγείας που απασχολεί εκατομμύρια ανθρώπους ανά την υφήλιο, με τι γυναίκες να υποφέρουν συχνότερα από αυτή την πάθηση.
Σύμφωνα με τη μελέτη EPIC, η οποία συμπεριέλαβε συμμετέχοντες από 4 ευρωπαϊκές χώρες και το Καναδά, διαπιστώθηκε, ότι περίπου το 11% των ανδρών και το 13% των γυναικών σε αυτές τις χώρες υποφέρουν από συμπτώματα υπερδραστήριας κύστης.
Συγκριτικά δε, με άλλες χρόνιες παθήσεις, η συχνότητα εμφάνισης της συγκεκριμένης είναι υψηλότερη από εκείνη του διαβήτη, του άσθματος και του εκζέματος.
Όπως μας εξηγεί ο ουρολόγος-ανδρολόγος Δρ. Μάρκος Καραβιτάκης, υπάρχουν κάποιες συμπεριφορικές παρεμβάσεις που μπορούν να υιοθετηθούν για τη μείωση των ενοχλημάτων.
Η μία εξ αυτών περιλαμβάνει συνήθειες που μπορεί να τροποποιηθούν για την ανακούφιση των συμπτωμάτων της ουροδόχου κύστης ή για την προαγωγή της υγείας της, ενώ η άλλη τεχνικές εκπαίδευσης που στοχεύουν στη διδασκαλία δεξιοτήτων για τον έλεγχο των συμπτωμάτων της δυσλειτουργίας της ουροδόχου κύστης.
Η εκπαίδευση των ασθενών, όπως λέει, ενισχύει την κατανόηση της αντίληψης της φυσιολογικής ή μη λειτουργίας της ουροδόχου κύστης, η οποία στη συνέχεια χρησιμεύει ως βάση για την κατανόηση των συγκεκριμένων στρατηγικών που μπορούν να συστηθούν για τη διαχείριση της υπερδραστήριας κύστης και της επιτακτικής ακράτειας ούρων.
Τα άτομα που έχουν επείγουσα ανάγκη για ούρηση και επιτακτική ακράτεια ούρων μπορεί να μη γνωρίζουν ποιο είναι το κατάλληλο χρονοδιάγραμμα ούρησης και μπορεί να επιδεινώσουν τα συμπτώματά τους αλλάζοντας το μοτίβο ούρησης. Για τους ασθενείς αυτούς συστήνεται η εφαρμογή ενός προγράμματος, δηλαδή η ούρηση με ένα σταθερό πρόγραμμα κάθε 3-4 ώρες, ανεξάρτητα από την ανάγκη ή την επιθυμία τους για ούρηση.
Επιπλέον, τα άτομα αυτά πρέπει να προσέχουν τα τρόφιμα που καταναλώνουν, καθώς μερικά τρόφιμα και ποτά προάγουν τη διούρηση ή την ευερεθιστότητα της ουροδόχου κύστης. Για παράδειγμα, η καφεΐνη, έχει διουρητική επίδραση όπως επίσης και τα ανθρακούχα ποτά. Ενώ, νεότερα στοιχεία που δείχνουν ότι η ασπαρτάμη και άλλα τεχνητά γλυκαντικά επιδεινώνουν τα συμπτώματα της υπερδραστήριας κύστης.
Η υπερβολική πρόσληψη υγρών μπορεί να επιδεινώσει τις ενοχλήσεις της υπερδραστήριας κύστης και την ακράτεια, ενώ ο περιορισμός τους μπορεί να οδηγήσει σε αύξηση της συγκέντρωσης ούρων, που μπορεί να ερεθίσει τον βλεννογόνο της κύστης και να οδηγήσει σε επείγουσες και συχνές ουρήσεις, αλλά και σε λοιμώξεις του ουροποιητικού συστήματος. Ο ημερήσιος όγκος θα πρέπει να είναι κατά προσέγγιση 6 ποτήρια ανά 24 ώρες (ή 30 ml / kg σωματικού βάρους ανά 24ωρο). Για να μειώσουν τη νυκτουρία, καλό είναι οι ασθενείς να αποφεύγουν την πρόσληψη υγρών περίπου 3-4 ώρες πριν τον ύπνο και να την εντείνουν το πρωί και το απόγευμα.
Η δυσκοιλιότητα επίσης, έχει αποδειχθεί ότι σχετίζεται άμεσα με την ανάγκη για επείγουσα και επιτακτική ούρηση, γι αυτό συνιστάται η πρόσληψη περισσότερων φυτικών ινών, υγρών και περισσότερη άσκηση.
Η παχυσαρκία, σύμφωνα με το γιατρό, συνδέεται με αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης συμπτωμάτων υπερδραστήριας κύστης και ένας δείκτης μάζας σώματος μεγαλύτερος από 30 kg / m2 είναι ανεξάρτητος παράγοντας κινδύνου στις γυναίκες και για ακράτεια στους ηλικιωμένους άνδρες. Ενώ, και το κάπνισμα συνδέεται με συμπτώματα του κατώτερου ουροποιητικού συστήματος στους άνδρες, με επείγουσα ανάγκη και με επιτακτική ακράτεια ούρων στις γυναίκες, κυρίως λόγω του χρόνιου βήχα που προκαλεί.
Όπως επισημαίνει ο γιατρός, μια αλλαγή στον τρόπο ζωής θα διευκολύνει πολύ την καθημερινότητα των ατόμων με συμπτώματα υπερδραστήριας κύστης και / ή επιτακτικής ακράτειας ούρων.
Η Βιοπληροφορική με τη συνεργασία των επιστημών της Μοριακής Βιολογίας και της Πληροφορικής, αποτελεί πλέον ένα σύγχρονο ερευνητικό πεδίο για τους επιστήμονες. Στόχος της είναι να γίνει κατανοητή η λειτουργία των πολύπλοκων βιολογικών συστημάτων και των παθογενετικών μηχανισμών, έτσι ώστε, η έγκαιρη διάγνωση να οδηγεί σε στοχευμένη και εξατομικευμένη θεραπεία.
Research Center on Computational Biomarkers - RCCBm
Με έναυσμα το νέο αυτό πεδίο εξερεύνησης ξεκίνησε η λειτουργία του μοναδικού στο είδος του Κέντρο Ερευνών με το όνομα «Research Center on Computational Biomarkers - RCCBm» (Ερευνητικό Κέντρο Υπολογιστικών Βιοδεικτών) http://www.rccbm.org/.
Όπως ανακοίνωσαν στο 30 Διεθνές Συνέδριο για τη Γενετική, Γηριατρική και την Έρευνα νευροεκφυλιστικών νόσων, "GeNeDis 2018" (‘Genetics, Geriatrics and Neurodegenerative Diseases Research’) με τίτλο: Health Aging and Mental Wellness in the new digital era που έγινε στο Τορόντο του Καναδά ο καθηγητής Παναγιώτης Βλάμος που ηγείται του Εργαστηρίου Βιοπληροφορικής και Ανθρώπινης Ηλεκτροφυσιολογίας (BiHELab) του Ιονίου Πανεπιστημίου, ο έλληνας ερευνητής στο Τεχνολογικό Ινστιτούτο της Ελβετίας (ΕΤΗ) και στο Global Brain Health Institute (GBHI) του Δουβλίνου, αλλά και αποδέκτης του “EIT Innovators Award 2018” από το Ευρωπαϊκό Ινστιτούτο Καινοτομίας και Τεχνολογίας Δρ. Ιωάννης Ταρνανάς και ο καθηγητής Φυσικής και Επιστήμης Υπολογιστών Ηλίας Κοτσιρέας που ηγείται του Εργαστηρίου CARGO Lab του Πανεπιστημίου Wilfrid Laurier στον Καναδά το Κέντρο αυτά θα έχει την έδρα του στη Ζυρίχη της Ελβετίας και προς το παρόν μια ερευνητική Μονάδα στο Τορόντο, ενώ συζητιέται μελλοντικά και η ίδρυση μιας Μονάδας και στην Ελλάδα.
Επιπλέον, θα υποστηρίζεται από το αντίστοιχο ελβετικό Ίδρυμα και αναμένεται να ξεκινήσει την πλήρη λειτουργία του με την έναρξη του νέου έτους, επικεντρώνοντας την έρευνά του στον εντοπισμό των σημαντικότερων βιοδεικτών που αφορούν τους μηχανισμούς εξέλιξης νευροεκφυλιστικών νόσων, όπως Αλτσχάιμερ, Πάρκινσον, πολλαπλή σκλήρυνση, πλάγια μυοατροφική σκλήρυνση, κ.ά.
Αναβάθμιση της πληροφορίας και των δεδομένων
Η πρωτοβουλία αυτή σύμφωνα με τους επιστήμονες θα βοηθήσει στην αναβάθμιση των πηγών και της διαθεσιμότητας των βιολογικών δεδομένων προς την κατεύθυνση της Ιατρικής Ακριβείας, θα συμβάλλει στο σχεδιασμό καινοτόμων μοντέλων, βάσει ενός συνόλου παραμέτρων που προσδιορίζουν μοναδικά τον ανθρώπινο οργανισμό με ακρίβεια, και θα επιτρέψει να έχουν ακριβέστερες και πιο εξειδικευμένες επιλογές υγειονομικής περίθαλψης για τον κάθε ασθενή, τόσο σε επίπεδο πρόληψης, όσο και σε επίπεδο θεραπείας.
Το κέντρο θα συνδυάζει εργαλεία Εφαρμοσμένων Μαθηματικών, Εξόρυξης Δεδομένων, Μοντελοποίησης, Βιοφυσικής, Βιοχημείας, Βιοπληροφορικής, Νευροπληροφορικής, ενώ τα βιολογικά δεδομένα θα αναλύονται με μεθόδους Υπολογιστικών Μαθηματικών καθώς και τη χρήση υπερυπολογιστών, ενώ θα έχει συνεργασίες με οργανισμούς υγείας, νοσοκομεία και φαρμακευτικές εταιρείες όχι μόνο στον Καναδά, αλλά και στην Ευρώπη προκειμένου να συγκεντρώσει και να αξιολογήσει κλινικά δεδομένα σε μεγάλη κλίμακα.
Το μέλλον είναι η Ιατρική Ακριβείας
Όπως ανέφερε ο καθηγητής Π. Βλάμος, στόχος του RCCBm, που βρίσκεται ένα επίπεδο πριν την Ιατρική Ακριβείας είναι να οδηγήσει του επιστήμονες στην εξατομικευμένη φαρμακευτική αγωγή για την αναστολή νόσων που δεν γνωρίζουν ακόμη τον μηχανισμό τους με ακρίβεια, με συνέπεια η θεραπεία τους να μην είναι ακόμη εφικτή.
Αξίζει να σημειωθεί ότι ο καθηγητής Βλάμος, προχωρεί ακόμη ένα βήμα παραπέρα ορίζοντας για πρώτη φορά μια καινούργια ερευνητική περιοχή με το όνομα «Υπολογιστικός Νευροεκφυλισμός» (Computational Neurodegeneration) για τον μεγαλύτερο όμιλο επιστημονικών εκδόσεων Springer, δημιουργώντας παράλληλα και ένα «εγχειρίδιο» καθώς όπως λέει, «Ο Υπολογιστικός Νευροεκφυλισμός ουσιαστικά βασίζεται στα Υπολογιστικά Μοντέλα Βιοδεικτών για τις νευροεκφυλιστικές νόσους ορίζοντας ένα καινούργιο πεδίο έρευνας στη Βιοπληροφορική».
Το 10% των νεοπλασιών είναι κακοήθη νοσήματα του αίματος, με πιο συχνά εμφανιζόμενα το λέμφωμα, τη λευχαιμία και το μυέλωμα. Σε ετήσια βάση, περίπου 4.000 Έλληνες εκδηλώνουν αιματολογικό καρκίνο και μεταξύ τους 300 παιδιά.
Ο αιματολογικός καρκίνος επηρεάζει την παραγωγή και τη λειτουργία των κυττάρων του αίματος και ξεκινά κυρίως στον μυελό των οστών, όπου παράγεται το αίμα. Στις περισσότερες μορφές αιματολογικού καρκίνου, η φυσιολογική διαδικασία ανάπτυξης κυττάρων αίματος διακόπτεται από την ανεξέλεγκτη ανάπτυξη ενός μη φυσιολογικού τύπου κυττάρου αίματος.
Αυτά τα μη φυσιολογικά κύτταρα του αίματος είναι καρκινικά κύτταρα, τα οποία εμποδίζουν το αίμα να εκτελεί βασικές λειτουργίες, όπως η αντιμετώπιση των λοιμώξεων και η πρόληψη της σοβαρής αιμορραγίας.
Η επιστημονική έρευνα φέρνει σημαντική πρόοδο στην αντιμετώπιση των αιματολογικών καρκίνων. Η ανοσοθεραπεία με CAR T - λεμφοκύτταρα αποτελεί επανάσταση στην Ογκολογία και την Αιματολογία, παρέχοντας θεραπευτικές επιλογές σε ασθενείς που δεν έχουν άλλες επιλογές.
ΣΦΕΕ - SFEE
Τα CAR - T λεμφοκύτταρα έχουν σχεδιαστεί να στοχεύουν συγκεκριμένους τύπους αιματολογικού καρκίνου, αξιοποιώντας τις δυνατότητες του ανοσοποιητικού συστήματος. Λαμβάνεται δείγμα Τ – κυττάρων από το αίμα των ασθενών και τροποποιείται γενετικά στο εργαστήριο, προκειμένου να μπορεί να εντοπίζει συγκεκριμένες μορφές καρκίνου.
Τα κύτταρα πολλαπλασιάζονται πριν επανατοποθετηθούν στον ασθενή και όταν αυτό τελικά συμβαίνει τα αποτελέσματα είναι πολύ θετικά. Παρέχουν αποτέλεσμα με μία και μόνη χορήγηση, εξασφαλίζοντας παράλληλα μείωση του κόστους χημειοθεραπείας από 55% έως 100%. Υπόσχονται, δε, μεγαλύτερη διάρκεια επιβίωσης, καλύτερη και πιο δημιουργική ζωή.
Η θεραπεία που παρέχεται σήμερα περιλαμβάνει επιθετική χημειοθεραπεία, με σημαντικές επιπτώσεις στην ποιότητα ζωής των ασθενών, κατά τη διάρκεια και μετά τη χορήγησή της. Οι μισοί υποτροπιάζουν, έχοντας πλέον ελάχιστες θεραπευτικές επιλογές. Τα CAR-T λεμφοκύτταρα παρέχουν δυνατότητα θεραπείας σε ασθενείς με περιπτώσεις με περιορισμένες επιλογές και μπορούν να αποδειχθούν σωτήρια, αυξάνοντας το προσδόκιμο επιβίωσης στα 70 έτη.
Οι επιστήμονες σημειώνουν πως, σε ετήσια βάση, υπάρχουν περίπου 44.000 νέες διαγνώσεις αιματολογικών καρκίνων στην Ευρώπη. Εκτιμούν πως με τη νέα θεραπεία μπορούν να σωθούν ετησίως 9.400 ζωές και να κερδηθούν συνολικά 300.000 έτη ζωής στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Για ένα καλύτερο αύριο
Δεν θα επαναπαυτούμε μέχρι που η κάθε μέρα να γίνει μία καλύτερη μέρα. Μέχρι που να μην δοκιμάζεται καμία οικογένεια από την αρρώστια. Μέχρι που οι ασθένειες όπως ο διαβήτης να πάψουν να καταδυναστεύουν τη ζωή των ανθρώπων. Και ο καρκίνος να πάψει να προκαλεί τρόμο.
Με περισσότερα από επτά χιλιάδες νέα φάρμακα υπό ανάπτυξη, δεν θα επαναπαυτούμε μέχρι που όλοι όσοι πάσχουν από μία ασθένεια να μπορούν να ελπίζουν σε ένα καλύτερο αύριο.
Η νόσος του Alzheimer (AD) είναι ένας τύπος άνοιας, που προκαλεί απώλεια μνήμης και προβλήματα με τη σκέψη και τη λήψη αποφάσεων. Τα άτομα με Αλτσχάιμερ και άλλες μορφές άνοιας έχουν δυσκολίες στην εκτέλεση των καθημερινών δραστηριοτήτων που οι άλλοι μπορεί να θεωρούν ρουτίνα.
Η άνοια δεν επιβαρύνει μόνο τους ανθρώπους που ζουν με αυτήν αλλά και τους φροντιστές τους. Μαζί με προβλήματα που σχετίζονται με τη μνήμη, την ομιλία και τη λήψη αποφάσεων, η άνοια μπορεί να προκαλέσει νευροψυχιατρικά συμπτώματα, όπως κατάθλιψη, άγχος, αλλαγές στη διάθεση, αυξημένη ευερεθιστότητα και αλλαγές στην προσωπικότητα και τη συμπεριφορά. Οι άνθρωποι που έχουν άνοια έχουν επίσης διπλάσιο κίνδυνο για πτώσεις σε σύγκριση με άτομα χωρίς άνοια. Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, κάθε χρόνο περίπου το 60% των ηλικιωμένων που πάσχουν από κάποια μορφής άνοια έχουν κάποιου είδους πτώση και, σε πολλές περιπτώσεις επικίνδυνη.
Σύμφωνα με τους ερευνητές από το πανεπιστήμιο του Ελσίνκι και συγγραφείς της μελέτης: Hanna-Maria Roitto, MD; Hannu Kautiainen, biostatistician; Hannareeta Öhman, MD; Niina Savikko, RN, PhD; Timo E. Strandberg MD, PhD; Minna Raivio MD, PhD; Marja-Liisa Laakkonen MD, PhD; and Kaisu H. Pitkälä, MD, PhD; η ύπαρξη νευροψυχιατρικών συμπτωμάτων μπορεί να αυξήσει τον κίνδυνο πτώσης ηλικιωμένων ατόμων που πάσχουν από Αλτσχάιμερ ή άνοια. Ενώ ως γνωστόν, η άσκηση μπορεί να μειώσει τον αριθμό πτώσεων σε ηλικιωμένους που πάσχουν από άνοια.
Ωστόσο, όπως λένε, δεν γνωρίζουν πολλά για το πώς τα νευροψυχιατρικά συμπτώματα μπορεί να αυξήσουν τον κίνδυνο πτώσεων ενώ, γνωρίζουν ακόμα λιγότερα για το πώς η άσκηση μπορεί να μειώσει τον κίνδυνο πτώσης στα άτομα με άνοια και νευροψυχιατρικά συμπτώματα.
Για το λόγο αυτό, η ερευνητική ομάδα αποφάσισε να διερευνήσει αν η άσκηση θα μπορούσε να μειώσει τον κίνδυνο πτώσης σε κοινότητες ατόμων με Αλτσχάιμερ που είχαν επίσης νευροψυχιατρικά συμπτώματα.
Για να μάθουν περισσότερα, οι ερευνητές μετα-ανάλυσαν μια μεγάλη μελέτη (δοκιμή FINALEX) που διερεύνησε τα αποτελέσματα ενός προγράμματος άσκησης για τους ενήλικες μεγαλύτερης ηλικίας που έπασχαν με Αλτσχάιμερ (AD) Η μελέτη περιελάμβανε ομάδες ατόμων που ζούσαν με διαφορετικά στάδια AD / άνοιας και με νευροψυχιατρικά συμπτώματα. Τα ευρήματά τους δημοσιεύθηκαν στην Εφημερίδα της Αμερικανικής Εταιρείας Γηριατρικής.
Η αρχική μελέτη FINALEX εξέτασε και συνέκρινε ηλικιωμένους που έκαναν άσκηση στο σπίτι με ηλικιωμένους που δεν έκαναν ποτέ άσκηση αλλά είχαν κανονική φροντίδα. Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι τα άτομα που έκαναν άσκηση είχαν μικρότερο κίνδυνο για πτώσεις από εκείνους που δεν ασκήθηκαν ποτέ.
Επίσης, όπως διαφάνηκε ο κίνδυνος ήταν υψηλότερος για πτώση και στα άτομα που είχαν τις χαμηλότερες βαθμολογίες στις ψυχολογικές εξετάσεις και συγχρόνως δεν ασκούνταν.
Όπως ανέφεραν οι επιστήμονες, αυτή η μελέτη αποκάλυψε ότι τα άτομα με Αλτσχάιμερ ή άνοια που είχαν επίσης και νευροψυχιατρικά συμπτώματα όπως είναι η κατάθλιψη και το άγχος διέτρεχαν το μεγαλύτερο κίνδυνο για πτώσεις.
Η άσκηση όπως διαπιστώθηκε μπορεί να τους βοηθήσει να μειώσουν αυτό τον κίνδυνο αλλά παραδέχθηκαν ότι είναι απαραίτητο να διεξαχθούν περαιτέρω μελέτες για την επιβεβαίωση αυτών των αποτελεσμάτων.
Πηγή:
www.healthinaging.org/blog/exercise-may-lessen-risk-of-falling-for-older-adults-who-have-alzheimers-disease-and-mental-health-challenges/
Σημαντικά ευρήματα αποκάλυψε μελέτη που διεξήχθη από τους ερευνητές του Πανεπιστημίου του Georgetown, καθώς, όπως διαπίστωσαν μια πρωτεΐνη που διερευνάται για τον πιθανό ρόλο της στον καρκίνο αναδεικνύεται τελικά ως ισχυρός ρυθμιστής του μεταβολισμού.
Οι επιστήμονες χρησιμοποίησαν ως μοντέλα παχυσαρκίας ποντικούς και διαπίστωσαν ότι η αναγκαστική έκφραση της πρωτεΐνης FGFBP3 (BP3) μείωσε σημαντικά τη λιπώδη μάζα των ζώων. Συγκεκριμένα, παρατήρησαν ότι 8 θεραπείες BP3 σε διάστημα 18 ημερών ήταν αρκετές για να μειώσουν το λίπος σε παχύσαρκους ποντικούς κατά περισσότερο από 1/3.
Όπως ανέφερε ο καθηγητής Ογκολογίας και Φαρμακολογίας στο Lombardi Comprehensive Cancer Center, Anton Wellstein, «η έρευνα υποδηλώνει ότι η ΒΡ3 μπορεί να χρησιμεύσει ως μία νέα θεραπεία για την αναστροφή συνθηκών που σχετίζονται με μεταβολικά σύνδρομα όπως είναι η λιπώδης ηπατική νόσος και ο διαβήτης τύπου 2».
Η παχυσαρκία, η οποία πλήττει περισσότερους από 650 εκατομμύρια ανθρώπους παγκοσμίως, αποτελεί τον κύριο οδηγό για τα μεταβολικά σύνδρομα, που περιλαμβάνει διαταραχές όπως η αντίσταση στην ινσουλίνη, η δυσανεξία στη γλυκόζη, η υπέρταση και τα αυξημένα λιπίδια στο αίμα.
Όπως ανέφεραν οι ερευνητές στο επιστημονικό περιοδικό «Scientific Reports», η θεραπεία αυτή μείωσε συνθήκες σχετιζόμενες με την παχυσαρκία όπως είναι η υπεργλυκαιμία και το λιπώδες ήπαρ. Επιπροσθέτως, μία περαιτέρω εξέταση των ποντικών έδειξε ότι η θεραπεία δεν είχε ως αποτέλεσμα οποιεσδήποτε δυσμενείς παρενέργειες.
Οι ερευνητές σημείωσαν ότι η ΒΡ3 είναι μέλος της οικογένειας πρωτεϊνών δέσμευσης αυξητικού παράγοντα ινοβλαστών (FGF) που παίζουν ρόλο σε πολλές βιολογικές διεργασίες όπως την επούλωση πληγών, τη ρύθμιση της κυτταρικής ανάπτυξης και την αντίδραση σε τραυματισμό.
Το ΒΡ3 είναι ένα παράδειγμα μιας πρωτεΐνης «συνοδού» που προσκρούει σε ινοβλάστες (FGFs) για να ενισχύσει τη δραστηριότητά τους. Και όπως λέει, ο καθηγητής Wellstein και οι συνεργάτες του, διαπίστωσαν ότι αυτός ο λεγόμενος «συνοδός» συνδέεται με τρεις ινοβλάστες που βοηθούν στη ρύθμιση του μεταβολισμού. Δύο από τους FGF ρυθμίζουν την αποθήκευση και τη χρήση υδατανθράκων και λιπιδίων και ο τρίτος ρυθμίζει το μεταβολισμό των φωσφορικών αλάτων. Οι ερευνητές λοιπόν, βρήκαν ότι η BP3 συμβάλλει σημαντικά στον μεταβολικό έλεγχο, αναζωογονείται το σάκχαρο του αίματος και το λίπος που επεξεργάζεται στο ήπαρ, χρησιμοποιούνται για την ενέργεια και δεν αποθηκεύονται.
Ωστόσο, όπως αναφέρει ο καθηγητής, αν και τα ευρήματα είναι συναρπαστικά, χρειάζεται περαιτέρω έρευνα πριν η BP3 εξεταστεί ως θεραπεία για το μεταβολικό σύνδρομο.
Επειδή η πρωτεΐνη εμφανίζεται ως φυσική και δεν είναι συνθετικό φάρμακο, οι κλινικές δοκιμές που εξετάζουν τη χρήση της ως θεραπεία θα μπορούσαν να ξεκινήσουν μόνο μετά από μία σειρά προκλινικών μελετών.
Πηγές:
https://www.news-medical.net/news/20181029/Forced-expression-of-a-natural-protein-reduces-fat-in-mice-by-a-third.aspx
Sally RobertsonB.Sc. Biomedical, Health, Life Sciences & Kate Anderton, B.Sc. Biomedical Sciences, Cell Biology
https://www.eurekalert.org/pub_releases/2018-10/gumc-oml102418.php
https://www.nature.com/articles/s41598-018-34238-5
https://www.drugtargetreview.com/news/36387/naturally-occurring-protein-found-to-be-powerful-regulator-of-metabolism/
