Μέχρι πριν από 30-35 χρόνια η αντιμετώπιση της ουρολιθίασης παρέμενε δύσκολη, ιδιαίτερα τραυματική, επικίνδυνη και συχνά με σοβαρές επιπλοκές. Σήμερα χάρη στην εξέλιξη της τεχνολογίας οι πέτρες του νεφρού, του ουρητήρα και της κύστης αντιμετωπίζονται αποτελεσματικά με ελάχιστα επεμβατικές μεθόδους
Η λιθίαση του ουροποιητικού συστήματος (ουρολιθίαση, νεφρολιθίαση) είναι μια ασθένεια γνωστή εδώ και 5.000 χρόνια. Σήμερα αποτελεί την τρίτη κατά σειρά συχνότητας ουρολογική πάθηση στον άνθρωπο μετά τις ουρολοιμώξεις και τις παθήσεις του προστάτη. Υπολογίζεται ότι 1 στους 10 ανθρώπους θα εμφανίσει ουρολιθίαση κατά τη διάρκεια της ζωής του, ενώ το ποσοστό αυτό διπλασιάζεται, αν υπάρχει και άλλο μέλος στην οικογένεια με ιστορικό λιθίασης.
Τα τελευταία χρόνια ο αριθμός των πασχόντων έχει διπλασιαστεί, ενώ σε παγκόσμια κλίμακα αναμένεται ότι 1,2 εκατομμύρια άνθρωποι ετησίως, θα εμφανίσουν κολικό του νεφρού. Οι ασθενείς που εμφανίζουν πέτρες στο ουροποιητικό τους σύστημα φτάνουν παγκοσμίως τα 25 εκατομμύρια!
Μέχρι πριν από 30-35 χρόνια η αντιμετώπιση της ουρολιθίασης παρέμενε δύσκολη, ιδιαίτερα τραυματική, επικίνδυνη και συχνά με σοβαρές επιπλοκές. Σήμερα χάρη στην εξέλιξη της τεχνολογίας οι πέτρες του νεφρού, του ουρητήρα και της κύστης αντιμετωπίζονται αποτελεσματικά με ελάχιστα επεμβατικές μεθόδους:
- Εξωσωματική λιθοτριψία (ESWL)
- Ουρητηρο-νεφρολιθοτριψία άκαμπτη ή εύκαμπτη (URS/RIRS)
- Διαδερμική νεφρολιθοτριψία (PCNL)
- Ενδοσκοπική συνδυαστική ενδονεφρική χειρουργική (ECIRS)
Η θεραπεία της ουρολιθίασης έχει διπλό σκοπό, αρχικά την αντιμετώπιση του πόνου και κατόπιν την απομάκρυνση του λίθου.
Η μέθοδος που επιλέγεται για κάθε περίπτωση είναι ανάλογη με τη θέση του λίθου, το μέγεθός του και το βαθμό του προβλήματος που δημιουργεί στο ουροποιητικό σύστημα ή σε ολόκληρο τον οργανισμό (λοίμωξη, πόνος, απόφραξη, νεφρική ανεπάρκεια κ.α.). Η χειρουργική αφαίρεση των λίθων με τομή έχει, πλην ελάχιστων εξαιρέσεων, στη σημερινή εποχή περιοριστεί, αφού το οπλοστάσιο του ουρολόγου έχει εμπλουτιστεί με αποτελεσματικές και λιγότερο επεμβατικές μεθόδους.
Η επεμβατική θεραπεία συνίσταται στη θραύση και την απομάκρυνση του λίθου και ενδείκνυται σε περιπτώσεις μεγάλων λίθων που δεν μπορούν να αποβληθούν, απόφραξης του αποχετευτικού συστήματος που θέτει σε κίνδυνο τη νεφρική λειτουργία, συνυπάρχουσας λοίμωξης του ουροποιητικού, αποτυχίας της συντηρητικής αγωγής, ασθενών με ένα νεφρό ή ταυτόχρονης αμφοτερόπλευρης λιθιασικής απόφραξης.
*Ο Ιωάννης Μπουζάλας είναι Ουρολόγος, Συνεργάτης του Μetropolitan General
ΠΗΓΗ : ygeiamou.gr